Ten tweede is de groep erg divers. Het verschilt per chronische aandoening in welke mate iemand kan werken. Tenslotte is het niet duidelijk of chronisch zieken sneller aan het werk komen én langer aan het werk blijven als zij onder de no-riskpolis komen te vallen.
De no-risk polis is een van de regelingen om mensen met een arbeidsbeperking in dienst te nemen én te houden. Als een medewerker onder de no-riskpolis valt, betaalt UWV bij ziekte een Ziektewetuitkering aan de werkgever. De werkgever moet wel gewoon het loon doorbetalen. Het doel van de no-riskpolis is dat zoveel mogelijk mensen met een arbeidsbeperking aan het werk gaan. Werk is immers belangrijk om mee te doen in de samenleving en zorgt voor contacten.
Niet iedere medewerker met een arbeidsbeperking komt in aanmerking voor de no-riskpolis; de precieze voorwaarden die gelden voor de no-riskpolis vindt u op de website van het UWV. Hier vindt u ook een lijst van alle voorkomende situaties en de voorwaarden die erbij gelden.
Wilt u er weten? Lees dan meer over de no-riskpolis in onze kennisbank of kijk op de website van UWV.
De no-riskpolis is grondig onder de loep genomen. De beslissing om de no-riskpolis niet uit te breiden voor mensen met een chronische aandoening is genomen op basis van onderzoek. In totaal zijn er drie onderzoeken geweest over verschillende aspecten van de no-riskpolis:
Het onderzoek naar het vergroten van de bekendheid van de no-riskpolis was nodig omdat maar 52% van de werkgevers bekend is met de no-riskpolis. En maar één van de zes mensen die er recht op hebben weet dat (16%). Als niemand het instrument kent, dan is het ook niet effectief. Via interviews en groepsgesprekken is onderzocht hoe de bekendheid wordt vergroot bij werkgevers, gemeenten, de UWV-doelgroep of jongeren met scholingsbelemmeringen. Naar aanleiding van dit onderzoek zijn maatregelen getroffen. Zo stuurt UWV sinds 1 juli 2020 brieven om medewerkers na de uitslag van hun WIA-claimbeoordeling te attenderen op hun mogelijk recht op de no-riskpolis. Verder legt UWV zowel mondeling als schriftelijk uit wat de no-riskpolis inhoudt.
Uit dit onderzoek blijkt dat de no-riskpolis zowel positieve als negatieve effecten heeft. Negatief is dat de aandacht juist op de beperkingen en het ziekteverleden van de medewerker komt te liggen. Een stigmatiserend effect ligt dan op de loer. Bij ziekte van een medewerker maken werkgevers zich vooral zorgen over de continuïteit van de bedrijfsvoering. Dat risico dekt de no-riskpolis niet af.
Positief is dat werkgevers de loonkosten doorbetaald krijgen bij ziekte van de medewerker. Dit neemt een financiële drempel weg om een kandidaat met een arbeidsbeperking in dienst te nemen. Medewerkers met een no-riskpolis voelen zich minder bezwaard als ze uitvallen, omdat ze weten dat hun werkgever voor de kosten daarvan gecompenseerd worden.
De no-riskpolis is geen wondermiddel om mensen met een arbeidsbeperking aan een baan te helpen. Er zijn ook andere belangrijke instrumenten om deze groep een steuntje in de rug te geven bij hun zoektocht naar werk. Te denken valt aan een jobcoach, werkplekaanpassingen, proefplaatsingen met behoud van uitkering of loonkostensubsidie. De no-riskpolis heeft vooral meerwaarde in samenhang met de andere instrumenten.
Het onderzoek naar de eventuele uitbreiding van de no-riskpolis voor mensen met een chronische aandoening heeft eerst in kaart gebracht of de groep chronisch zieken is af te bakenen. Het antwoord daarop is ‘ja’. Met een groep van medisch experts is er vervolgens een objectieve lijst van 76 chronische aandoeningen opgesteld. Daarna is geschat dat er rond de 4,6 miljoen mensen zijn die ten minste één van deze 76 aandoeningen heeft. Daar zitten ook mensen tussen die weinig last van hun aandoening hebben. Denk aan astma met weinig klachten. Niet alle 76 aandoeningen zorgen voor een verhoogde kans op verzuim. Het gebruik van een lijst riep daarom ook weerstand op. Het kan stigmatiserend uitpakken. Want ook al heeft iemand een verhoogd risico op verzuim, dat betekent niet dat de medewerker ook echt vaker ziek is.
Het onderzoek concludeerde dat er tussen de drie en vier miljoen chronisch zieken mogelijk recht hebben op een no-riskpolis. Voor het beoordelen van zoveel aanvragen om een no-riskverklaring heeft UWV echter onvoldoende capaciteit.
Er zijn verschillende subsidies/regelingen om chronisch zieke medewerkers of mensen met een arbeidsbeperking in dienst te nemen of te houden. In ons artikel Chronisch ziek en werk kunt u hier meer over lezen. Daarnaast kunt u gebruikmaken van het financieel cv, een handige tool van de overheid om te kijken voor welke regelingen en subsidies u in aanmerking komt.
