Als de Maas in de zomer van 2021 buiten zijn oevers treedt, krijgt Maatschap van den Eertwegh in Kessel te maken met een ramp. Een derde van de oogst gaat verloren. Ruim een half jaar later is er van de beloofde schadevergoeding nog geen cent binnen. Wim van den Eertwegh blijft hoopvol: ‘Het valt een keer op z’n plek.’ Ondertussen gaat het werk op het bedrijf door en dat gebeurt in een goede sfeer.
Vallen en opstaan, Wim van den Eertwegh (62) weet er alles van. Samen met zijn vrouw Carla, broer Twan en zoon Chiel runt hij een gemengd bedrijf met vleesvee, vollegrondsgroenten en akkerbouwgewassen.
Dat alles in het Limburgse Kessel, op een steenworp afstand van de Maas. Deze plek werd in 1993 en 1995 aangewezen als rampgebied vanwege overstromingen. In 2021 gebeurt dit opnieuw, maar met een groot verschil: het is nu geen winter, maar zomer. “De ondergelopen landerijen stonden vol met gewassen”, vertelt de ondernemer. “Deze hoefden alleen nog maar te groeien en geoogst te worden. Alle kosten waren gemaakt. Dat betekende dus maximaal verlies.”
Het water uit de Maas zet de rabarber, wortelen, witte kool en aardappelen van Van den Eertwegh onder water. In totaal gaat het om 53 hectare. Er wordt een schade opgenomen van 450.000 euro. “Een ramp van ongekende omvang”, stelt Van den Eertwegh. Een geluk bij een ongeluk is dat ook Zuid-Limburg te maken heeft met extreme wateroverlast en als rampgebied wordt aangewezen. “Toen kon de regering moeilijk om de rest van Limburg heen. Er zou een ruimhartige vergoeding volgen.”
Maar vervolgens bleef het stil. Om welke bedragen gaat het? Wat zijn de eigen risico’s? “Tot nu (januari 2022) toe is er nog niets bekend en we zijn ruim zes maanden verder. Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (RVO) moet dit regelen en mag daar schijnbaar een jaar over doen.”
“Deze winter komen we wel door”, vervolgt Van den Eertwegh. “Aankomend voorjaar moeten we de nieuwe teelt zaaien en dat kost geld. De onzekerheid is erg zuur. We hebben geen idee waar we aan toe zijn.”
Toch blijft de ondernemer positief, zo zit hij in elkaar. “Ik ben van nature geen pessimist. Anders was ons bedrijf er na de situatie in 1993 en 1995 al niet meer geweest. Ook deze tik kunnen we hebben. Tegenslagen horen erbij.”
Het werk op de boerderij gaat ondertussen door, want met een gemengd bedrijf is er altijd iets te doen. Zijn het niet de 150 vleeskoeien die aandacht vragen, dan is het wel het werk rondom de 150 hectare tuin- en akkerbouw. Asperges, rode kool, witte kool, Chinese kool, rabarber, suikermais, winterpeen, aardappelen, suikerbieten, mais, granen en grasland: het bouwplan is breed, het afzetgebied smal. “We hebben een duidelijk motto: produceren voor de lokale markt, en daar toegevoegde waarde aan geven.”
Het betekent dat de aardappels van Van den Eertwegh naar de verwerker in het dorp gaan en dat het vlees naar de plaatselijke keurslagers gaat. Ook de winterpeen voor de supermarkt en de suikermais worden lokaal afgezet. Daarnaast worden de groenten via de eigen boerderijwinkel verkocht of via de dichtbij gelegen veiling ZON. “Zoiets organiseer je niet van de ene op de andere dag”, vertelt Van den Eertwegh. “Dat moet groeien. Je moet de markt zelf aanboren en verder ontwikkelen.”
Om al het werk gedaan te krijgen, heeft Maatschap van den Eertwegh één vaste medewerker in dienst. Daarnaast werken er op piekmomenten zo’n zes seizoenskrachten en zijn er vaak stagiairs en scholieren op het bedrijf te vinden. “De meeste mensen werken al jaren bij ons”, stelt Van den Eertwegh tevreden vast. “Vanwege de afwisseling in werkzaamheden én de sfeer op het bedrijf. Die is heel open en vrolijk. We zorgen goed voor onze mensen. Dat zorgt er ook voor dat zij een tandje bijschakelen als dat nodig is.”
Zelf staan de ondernemers ook gewoon op de werkvloer. “Wij zijn geen mensen die op kantoor zitten en de boel aansturen. Als er ergens iets speelt, zitten wij er kort op en lossen het gelijk op. Dat is handig, een misverstand begint vaak klein.” Het verklaart volgens Van den Eertwegh deels waarom het bedrijf tot op heden niet te maken heeft gehad met langdurig verzuim. “Mensen komen hier graag.”
Zo lang als Van den Eertwegh zich kan herinneren heeft hij zijn verzuimverzekeringen ondergebracht bij Sazas. De samenwerking loopt naar wens. “In een goed huwelijk moet je niet stoken”, lacht de ondernemer. “Ondertussen doen we er alles aan om verzuim te voorkomen. Dat is een direct gevolg van de certificaten die wij voeren, waaronder GlobalGAP en PlanetProof. Arbeid is daar onderdeel van en moet aan veel eisen voldoen. Maar de meeste waarde hechten we aan de werksfeer. Als die niet goed is, red je het niet.”
